فرشته های کوچولوی من

سلام،امروز که دارم مینویسم به خاطر خودم و بچه ها نمی نویسم. نه به خاطر مهدی و نه به خاطر زهرا. امروز میخوام از اتفاقی که شاهد دیدنش بودم براتون بنویسم . یک اتفاق از هزاران اتفاقی که تو شهر من میافته و من دیدمش و دلم به درد اومد. مثل همیشه ظهر از مدرسه اومدم و با اتوبوس یک تکه از مسیر رو گذروندم ،بعد دویست یا سیصد متر پیاده روی به ایستگاه اتوبوس بعدی رسیدم. مثل همه ی روز های دیگه نشستم تا اتوبوس برسه ولی نزدیک بیست دقیقه منتظر موندم تا بالاخره رسید.ایستگاهی که سوار میشم کنار بزرگ راهه و برای جلوگیری از خطر یک تکه شبیه راستگرد خیابونای عادی ساختند که اتوبوس بیاد داخلش و مسافرا با راحتی و بی خطر سوار بشن. ولی اون روز اتوبوس نیومد اونجا و ...